گل کردم .....

کانون گرم خانواده...__________________خوشا  کانون     گرم       خانوادهکه   از    آنجاست  معراج السعادهندارد   غير     کدبانوي     محجوبنيارد   غير       مرد        با   ارادهکدامين  طرفه   کدبانو؟     همانيکه  بر    مرد شريفش تکيه    دادهکدامين  مرد؟ آن  مردي  که  دائمبه   جام  اوست  از  اخلاص   بادهبه   توفان  حوادث  پاي    بر    جاچو    کوه      استواري    ايستادهشب و روز از براي   کسب  روزيندارد   جز   تلاشي    فوق العادهبرون   از   خانه  وقت    بامداداقدم    بهر &nb گل کردم ........

چندان    كه    ديده   در غم آل عبا گريستيا خون دل    به    دامن ما   كرد  يا گريستدل، مبتلاى آتش غم گشت تا كه سوختشد ديده    بى فروغ    از   اندوه تا گريستگه سينه در رثاى نبى    ناله كرد   ،    زارگه ديده در عزاى حسن، گه رضا گريستاز    داغِ  سينه   سوز     حبيبان     كردگارخيل     ملك     به    بارگه     كبريا گريستحوّا   كنار مريم  و  هاجر  به سينه  كوفتآسيه    با     خديجه  و خيرالنّسا گريستتنها نه جنّ و انس ،   پريشان    گريستندروح الامين به عرش از اين ماجرا گريستبيگانه   زين مصيبت عظمـــاست  بى قرارآن جا    كه  با   تمام وجود  آشنا گري گل کردم ........

*اشاره:غزل زير يک عاشقانه ي قديمي است که تاريخ  سرودنش 31فروردين ماه 1354شمسي است.آن زمان ارادتمند جواني 17 ساله ودر اوج هيجانات روزگار زودگذر جواني بودم.به ياد مي آورم که رئيس انجمن ادبي صباي کاشان استاد فقيد مصطفي فيضي که از نوادگان فاضل و اديب و شاعر ملا محسن فيض و ملاصدرامحسوب مي شد بيتي معروف را به اقتراح گذاشته بود:اختياري داشتم دل دادم و دلبر گرفتمحاليا دل بر گرفتن را ندارم  اختياريدر جلسه ي بهاري انجمن صبا که در باغشاه فين کاشان برگزار شده بود شاعراني که بر اساس بيت مذکور شعر ساخته بودند آثارشان را خواندند.من هم که جوانترين عضو انجمن به شمار مي آمدم اين غزل را با آب و تاب فراوان دکلمه کردم و در راي گيري اعضاي انجمن نفر دوم شدم.به ياد مي آورم کسي که رتبه ي نخست را به خود اختصاص داد استاد فقيد احمد سهيلي خوانساري بود که دوسه هفته اي مهمان انجمن ادبي صبا بود.جالب است بدانيد که نفر سوم شاعر امي طنزپرداز روانشاد سيدرضا محمدي نوش آبادي بود که شعري فکاهي سروده بود.اينک غزل مورد بحث را صرفا به عنوان خاطره ارائه مي دهم .از بيب بيت غزل مي شود فهميد که جواني در ابتداي راه تا چه گل کردم ........

شب يلداست شب خاطره ها
خاطراتي همه شيرين و عزيز
خاطراتي همه از عطر صميميت و شادي لبريز
فرصتي سبز و بهارآيين تا بار دگر
پيش هم بنشينيم
نفس سرد زمستان را با زمزمه ها
-نقل يک خاطره از دفتر پيشين ترها
خواندن يک غزل از حافظ شيراز
-که دلهامان را
گرمتر مي خواهد-
دور کنيم
به تمناي بهاري که ز راه
خواهد آمد و صميميت سبزش را
خواهد بخشيد
-خاطر آسوده ز ديوي که پس پنجره کرده ست کمين-
دل خود را و دل ياران را
مسرور کنيم
صحبت از گرمي دلبستگي و نور کنيم.

گل کردم ........

(1)رفتيد بهشت ، بشکه با خود ببريديک سورچي و درشکه با خود ببريدمهمان ديابتي مسلّم داريدپس کشمش و توت خشکه با خود ببريد(2)رفتيد بهشت ، تاب با خود ببريدروفرشي و رختخواب با خود ببريدبي همسر خويش پاي در ره ننهيديعني ملک عذاب با خود ببريد(3)رفتيد بهشت ، ناس با خود ببريدگر ناس نشد ، گراس با خود ببريدتا در شب تيره راهتان گم نشوديک قرتي کلّه طاس با خود ببريد(4)رفتيد بهشت    ،   اسب   با خود ببريدپروانه      براي     کسب     با خود ببريد  شايد عقب و جلو    يکي شد حوريسوزن نخ و باند و چسب با خود ببريد(5)رفتيد بهشت ، انبه با خود ببريدسيراب و شش و شکنبه با خود ببريدگر جمعه ندادند رواديد ، چه باک؟از شنبه الي سه شنبه با خود ببريد(6)رفتيد بهشت ، جامه با خود ببريدسرشير و پنير و خامه با خود ببريدتا آن که به احترامتان برخيزنديک دست عبا - عمامه با خود ببريد(7)رفتيت بهشت ، زيره با خود ببريدانواع سس جزيره با خود ببريد«آن ماري سلينکو»تا روانشاد شوديک ترجمه از «دزيره» گل کردم ........

اي    نخل شکسته     قامت   اي    بماسطوره ي     استقامت       اي      بمچون شـــد که  چنين به هــم  شکستيدر       معبر       نيستي       نشستيجغدي   که       نشسته    روي     بارهمي مويد    و       مي کند         اشارهدر  سينه  به  جز  ملال   و  غم  نيستزيرا       اثري     ز    ارگ    بم    نيستآنگونه   که    جان     عاشقان     رفتاين   برگ     هويت    از &n گل کردم ........